Terugblik 2020; Que Sera, Sera
2020 en 2021 zullen wereldwijd de geschiedenis ingaan als rampjaren.
Corona heeft ons allen in de ban. Lockdowns, opstand, rellen, werkeloosheid, gebrek aan vaccins en onzekerheid over de toekomst van een groot deel van de bevolking. Er was zelfs een bestorming van het Capitool in Amerika. Ongekende gebeurtenissen met grote gevolgen die niemand had voorzien.
Zo ook waren dit jaren waarin een aantal goede kennissen van mij zijn overleden en mij voor het eerst hebben doen terugdenken aan mijn meer dan 50-jarige carrière in de showbizz.
Corrie van Gorp waarmee ik speelde in de musical Een Kannibaal als jij en Ik van Freek de Jonge en Bram Vermeulen.
Liselore Geritssen wie de tekst schreef voor het liedje, Jij en Ik, waarmee ik naar het Eurovisie Songfestival ging in 1980 in Harrogate, Engeland,
Bram van der Vlugt, onze nationale Sinterklaas die mij op kwam zoeken in New York tijdens mijn optredens op Broadway.
Ursul de Geer, de broer van mijn kostschoolvriend Titiaan de Geer die mij in een televisie interview na de première van Cyrano op Broadway op z’n Hollands wees op een van de weinige slechte kritieken die ik kreeg.
Dit in tegenstelling tot de legendarische Amerikaanse CNN-interviewer Larry King die spontaan een lovende kritiek schreef over mijn optreden op Broadway.
En last but not least Sean Connery, de enige echte James Bond die kwam kijken naar de première van Hair in Amsterdam en ik het voorrecht had om te ontmoeten op het legendarische premièrefeest in hotel Krasnapolski op de Dam in Amsterdam. Dat was januari 1970. De tijd vliegt maar ik ben er nog en zij leven voort in mijn gedachten.
Wat de toekomst betreft refereer ik graag aan een lied van Doris Day wat mijn vader vaak voor mij zong als ik hem als kind vroeg wat de toekomst mij zou brengen;
Que Sera, Sera
Whatever will be, will be
The future’s not ours to see
Que sera, sera.
Laten we hopen dat binnen afzienbare tijd het theater van het leven zijn deuren weer ontsluit en wij onze samenleving weer kunnen omhelzen.